Algemeen Dagblad woensdag 12 mei 2010

In de kleine band zonder drums waarmee ik nu optreed, voel ik die vrijheid weer. Er ontstaat met de band een losse, intieme sfeer.
Boudewijn de Groot

Door Peter van de Vusse
Foto Richard Procee

Minder lyrisch dan met Lennaert

In de kleine band zonder drums waarmee ik nu optreed, voel ik die vrijheid weer. Er ontstaat met de band een losse, intieme sfeer.
Boudewijn de Groot

De recensies over z'n Wilde Jaren-tour zijn niet allemaal positief, maar het publiek reageert volgens Boudewijn de Groot wel enthousiast. Op 21 en 22 mei staat de zanger in de Goudse Schouwburg in een semi-akoestische bezetting. 'Ik heb het gevoel uit mijn begintijd terug.'

Wie bekende nummers als Het Land van Maas en Waal, Als de Rook om je Hoofd is verdwenen, of Jimmy wil horen wordt teleurgesteld door het theaterconcert van Boudewijn de Groot.
De beroemde protestzanger, die in de jaren zestig hits scoorde met Een meisje van
zestien, Welterusten Meneer de President en Meester Prikkebeen, zingt een paar oude succesnummers: „ Veel van die bekende nummers heb ik jarenlang gebracht. Ik heb er nu voor gekozen oude én nieuwe nummers te spelen," legt de zanger uit. „In een toegift vraagt het publiek vaak om Avond. En dat nummer spelen we dan."
Na een sabbatical van een jaar is Boudewijn de Groot (65) nu alweer een tijdje terug terug in de theaters met zijn Wilde Jaren-tour. Aan pensioen denkt de troubadour nog lang niet. Integendeel, De Groot, woonachtig in Haarlem, voelt tijdens de huidige tournee weer dezelfde vrijheid als in zijn begintijd.
„In mijn beginjaren trad ik alleen op en had ik alle vrijheid. In de kleine band zonder drums waarmee ik nu optreed, voel ik die vrijheid weer. Er ontstaat met de band een losse, intieme sfeer. De muziek is levendiger."
In het theaterconcert speelt De Groot veel nieuwe stukken, waaronder nummers over zijn Indische verleden. De zanger werd in mei 1944 geboren in een Japans internerings-kamp in Batavia op Java.
Zijn moeder overleed daar in juni 1945, de rest van het gezin vertrok een jaar later naar Nederland. „Ik speel ook stukken die ik dit jaar heb geschreven. Dat zijn persoonlijke nummers. Het publiek wordt erdoor getroffen en reageert enthousiast," stelt De Groot vast. Voor velen blijft Boudewijn de Groot onlosmakelijk verbonden met de in 2002 overleden tekstschrijver Lennaert Nijgh. Wat ziet hij als grootste verschil tussen zijn muziek van vroeger en van nu?
De Groot: „Lennaert had een eigen stijl. Hij was lyrisch, gebruikte poëtische beelden, terwijl zijn teksten toch toegankelijk bleven. Mijn teksten, zoals op mijn cd's Eiland in de Verte en Lage Landen, zijn directer. Minder lyrisch dan Lennaert, wat associatiever en persoonlijker. Of dat ook een groot publiek aanspreekt, zal moeten blijken."
Dat hij geen grote hits meer scoort, deert hem niet. „Lennaerts teksten bereikten een groot publiek. Ik wil vooral mijn eigen mooie liedjes en teksten schrijven. Ook vroeger waren we er niet op uit om hits te scoren, het gebeurde gewoon. Wel hoop ik natuurlijk dat mijn teksten een groot publiek aanspreken."
Dit, nu aflopende, theaterseizoen stond voor De Groot grotendeels in het teken van zijn Wilde Jaren-tour.
Maar hij trad ook op als gastlezer in de theatervoorstelling De Afscheidsmonologen. Dat is een vervolg op de Vagina Monologen. In De Afscheidsmonologen las De Groot een tekst voor over de dood.
Verder wil hij een nieuwe cd maken. „Die plaat moet nog vorm krijgen," zegt de muzikant. „Waarschijnlijk wordt het een plaat met een kleine akoestische band. Met persoonlijke nummers. Ooit hoop ik een mooie plaat te maken met één of twee instrumenten, alleen gitaar of piano. Spannend of je zo'n plaat in je eentje kunt vullen."

* Boudewijn de Groot met Wilde Jaren, vrijdag 21 en zaterdag 22 mei in de Goudse Schouwburg.
Nadere informatie: www.hanskustersmusic.com