Boudewijn de Groot.nl

Tante Julia

(Aunt Emily) Lennaert Nijgh / Boudewijn de Groot

Ik was een kleine jongen, zondagochtend was een hel
en dominees vertelden me wat ik niet mocht en wat wel
en God zag altijd alles, groot en streng als een agent,
dus in het kerkezakje deed ik braaf mijn kleverige cent.
En zondagsmiddags ging m'n moeder
op visite bij m'n tante en dan moest ik mee.
Ik kreeg koek en natte zoenen en een kneepje
in m'n wangen en een kopje slappe thee.

Ja, tante Julia,
ik lijk alweer veel ouder,
ik speel piano als u wilt,
maar haal uw borsten van mn schouder.

Ik was een kleine jongen, als ik jarig was dan mocht
ik de kaarsjes uit gaan blazen op de taart, die moeder kocht
en m'n oma snikte even: ach, alweer een jaar voorbij.
Maar niemand die ooit hoorde wat ze zacht tegen me zei.
En plotseling stond tante op
en klapte even in haar handen,
noemde me 'haar vent'
en ze zei: je moet wat spelen
voor je tante en de rest,
omdat je jarig bent.

Ja, tante Julia,
ik lijk alweer veel ouder,
ik speel piano als u wilt,
maar haal uw borsten van mn schouder.

En nu ben ik dan ouder en nu woon ik overal
en 's morgens weet ik vaak niet waar ik 's avonds slapen zal.
Ik reis de hele wereld door, het zonlicht achterna,
ik heb iedereen verlaten, behalve tante Julia.
Het is zondag en er is toch niets te doen
en ik heb zin om naar m'n tante toe te gaan.
Als ze mij een zoen wil geven moet ik bukken
en zijzelf moet dan op haar tenen staan.

Ja, tante Julia,
ik lijk alweer veel ouder,
ik speel piano als u wilt,
maar haal uw borsten van mn schouder.

Oooh ja, tante Julia,
ik lijk alweer veel ouder,
ik speel piano als u wilt,
maar haal uw borsten van mn schouder.