De Standaard/Linda De Geest 22 maart 2010

 

GENT - Vrijdag, zaterdag en zondag deed Boudewijn De Groot Gent aan met zijn Wilde Jaren tour. Het was een sereen en ingetogen optreden in zaal Capitole, zonder veel showgedoe, hooguit wat extra kleur en sfeer door de sobere lichteffecten.


Boudewijn begeleidde zichzelf op de gitaar bij de eerste drie nummers die hij bracht uit zijn prille beginperiode. Boudewijn De Groot heeft niet veel franjes nodig, zijn warme stem en de mooie teksten volstaan om het publiek van bij het begin te boeien.

Toen zijn muzikanten op het podium kwamen, was de zaal meteen in de ban van het prachtige vioolspel van Monique Lansdorp. Boudewijn stelde de rest van zijn ‘vrienden’ voor: Ernst Jansz aan de vleugel, Jan Hendriks (gitaar), Bert Embrechts (basgitaar) en ) en Åke Danielson (synthesizer). Zoals zij zessen de ganse avond enthousiast muziek maakten, zo kunnen alleen echte vrienden dat en dat kon je echt voelen, de muzikanten beleefden zelf plezier aan het prachtige samenspel.

Soms kon je een speld horen vallen, toen een akoestisch nummer werd gebracht, dan weer werden alle registers opengetrokken, werd er zelfs uit volle borst meegezongen door de zaal.

In zijn bindteksten vertelde Boudewijn over zijn leven als kind in Nederland, over zijn geboorteland Indië, waar zijn moeder overleed, die hij nooit heeft gekend. En telkens weer kwam Lennaert Nijgh ter sprake, zijn goede vriend en tekstdichter die in 2002 overleed.

De Wilde Jaren Tour is genieten, zowel voor fans van het eerste uur, als voor liefhebbers van kleinkunst en Nederlandstalige songs in de ruime zin van het woord. Waarom dit artikel zo positief en vol lof is geschreven? Ik behoor tot beide groepen, dus ik was niet echt een objectieve toeschouwer.

Ik krijg het bijna niet over mijn hart te schrijven dat de bindteksten van Boudewijn De Groot soms slordig overkwamen, wellicht geïmproviseerd? Je zal me ook niet doen schrijven dat ik liever meer oude succesnummers had gehoord, maar ik durf het wel luidop te denken. Het was wachten tot het bisnummer op ‘De Eenzame Fietser’. Daar had iedereen duidelijk op zitten wachten. Het werd een afsluiter van formaat.