Discografie

Maalstroom (1984)

Nooit meer terug Vreemde geluiden (vreemde gezichten) Keerzijden Vlucht in de werkelijkheid Draden De laatste vrouw Maalstroom Een slag zo zwaar verloren Nachtschade Code

---

Na een periode van chaos en emotionele verwarring, bracht Amerika een muziekstudie waarop ik me kon concentreren. Die voorafgaande maalstroom van gebeurtenissen zou tenslotte de nodige stof opleveren voor een volgende plaat. De volksschrijver Gerard Reve had al meer dan eens verkondigd dat schrijven een discipline van hard en godvruchtig werken was. Zo zette hij zich iedere ochtend klokslag negen uur achter zijn bureau om zich met een verse kroontjespen aan zijn literaire arbeid te wijden.
Alleen in Amerika, ver van familie en vrienden, onder wie vooral Lennaert, besloot ik me met dezelfde toewijding te storten op het schrijven van alle teksten voor een nieuwe elpee. En zo zat ik iedere warme, zonnige dag in het huis van mijn Amerikaanse vriendin, met uitzicht op de kolossale letters van het Hollywood sign te zwoegen om te beschrijven wat ik de jaren daarvoor zoal had ervaren en gevoeld. Van 10 tot 4 zat ik daar. Mijn eerste gedachte was: nooit meer terug naar zo'n tijd. Vooruit, altijd vooruit. En daarmee was de eerste tekst een feit.
Krabbelend en denkend flitsten flarden van boeken, die ik ooit op school of daarna had gelezen door mijn hoofd. Duitse les: 'Draussen vor der Tür' van Wolfgang Borchert vormde het begin van 'Keerzijden'. De titel 'Nooit meer slapen' van W.F. Hermans gaf me de eerste zin van 'Draden'. Een berichtje in een krant over een Vietnamveteraan was het basisidee van dat nummer. De grootmoeder van mijn vriendin, een lieve dame van tegen de tachtig maar nog vol energie en levenslust, werd de hoofdpersoon van 'De laatste vrouw'. Het idee van 'De God Denkbaar Denkbaar de God' (alweer W.F. Hermans) eigende ik me toe om het verhaal te schrijven van een man die van 88 hoog uit een raam valt en onderweg het een en ander beleeft. Zo ontstond het titelnummer 'Maalstroom'. Een discussie met de vrouw die ik in Nederland had achtergelaten, waarin ik wist dat ik ongelijk had maar alles liever wilde dan toegeven, werd de confrontatie uit 'Een slag zo zwaar verloren'.
Veel en lang zitten en liters chocolade- en vanille-ijs maakten me kilo's zwaarder. Maar na twee weken stonden de teksten op papier. Toen ging ik terug naar Nederland, waar de muziek werd geschreven. Ook zocht ik Lennaert op. Hij zou ervoor zorgen dat ook op deze plaat zijn eeuwig adagium te horen zou zijn: er komen andere tijden; in 'Vlucht in de werkelijkheid' poneert hij het niet als stelling, maar vraagt hij het zich af: komen er weer andere tijden?
Tot slot moest ik de hulp van Henny Vrienten weer inroepen om de muziek bij 'Code' te schrijven. Hij had met Doe Maar tenslotte meer verstand van de muziek van die tijd dan ik. En het was de bedoeling dat er één nummer op de plaat zou komen, dat iets eigentijds had. Vandaar.
Hoewel de oude groep muzikanten weer in de studio stond, was het productieteam nu definitief uit elkaar. Albert Kos had zijn werkterrein naar Polygram Baarn verplaatst en zou in 1985 met pensioen gaan.
Job Maarse was weer co-producer. En na mijn studie in Amerika wilde ik zelf de arrangementen schrijven. Het zou erop neerkomen dat ik wat ideeën aandroeg en die vervolgens door de muzikanten zelf liet uitwerken. Reden waarom ik na de opnamen besloot hen onder de naam De Groep op de hoes te bedanken. Het strijkkwartet o.l.v. Benny Behr speelde alsnog een arrangement van Job. Je kunt wel denken dat je alles kunt...
Synthesizers, samplers en computers waren in aantocht en ik werd er mateloos door gefascineerd. Daarbij kwam dat mijn absoluut favoriete film op dat moment 'Blade Runner' was. Die sfeer wilde ik op de plaat proberen weer te geven. Door middel van de electronica trachtte ik dat te bereiken. Om die reden, het schilderen van een dreigende science-fictionwereld, koos ik voor de synthesizers. Het was een leerzame ervaring.

Wat de sporen betreft was de sky inmiddels zo'n beetje de limit. Vierentwintig sporen - we kwamen handen tekort. Maar gelukkig was er de computer.


Productie: Job Maarse, Boudewijn de Groot
Arrangementen: Boudewijn de Groot, met dank aan De Groep
Techniek: Pieter Boer
De Groep:
Hans Hollestelle - e.l. gitaar / Hans Jansen - piano, synthesizers / Jan Rietman - piano / Jan Vermeulen - basgitaar / Louis Debij - slagwerk / Boudewijn de Groot - ac. gitaar
Strijkers: Benny Behr - viool / Ernö Olah - viool / Karen Simberg - altviool / Bela Santa - cello
Vocoder: Albert Boekholt
Wisseloord Studio’s, Hilversum
Hoesfoto: Ruud Nooy
Hoesontwerp: Mayke Brands