Bladzij na bladzij
B. de Groot/ H. Vrienten een late herfst het schemert buiten de stormwind slaat regen tegen de ruiten een eenzame kaars flakkert zacht de oude man bij het haardvuur weet dit wordt een lange nacht het oude album op zijn schoot dat jarenlang vertroosting bood iedere foto een herinnering momenten die moesten blijven terwijl het leven verderging bladzij na bladzij van herbeleven bladzij na bladzij verglijdt de tijd alles wat hem dierbaar was herleeft voor even na de laatste bladzij schemert de eeuwigheid de kaarsen branden het is nacht zijn rimpelhanden beven zacht de foto die naast de bedstee staat is hem het meeste dierbaar ze glimlacht als hij slapen gaat bladzij na bladzij van herbeleven bladzij na bladzij verglijdt de tijd alles wat hem dierbaar was herleeft voor even na de laatste bladzij schemert de eeuwigheid |