De Lifter


S.van der Ploeg, C. de Wolff, B. de Groot/ S. van der Ploeg, B. de Groot

It kaam mei bakken út ’e himel, hy stie allinnich lâns de dyk,
de man mei syn gitaar wie ûnderweis nei syn publyk.
Want syn auto liet him stean en alles ried oan him foarby.
Doe’t der doch ien foar him stoppe en tsjin him sei:
“rij maar mee met mij”.

De chauffeur zei: “da’s ook toevallig, ik ben zanger en speel ook gitaar.
Ik zou beslist niets anders willen maar het optreden viel me vaak te zwaar.
Altijd weer diezelfde liedjes, in een theater of op een feest.
Aan de zaal heeft het nooit gelegen, het podium is niets voor mij,
dus nu is het wel mooi geweest.
Tekst en muziek en een arrangement erbij, zoals een schilder en zijn schilderij.
Zoals een schilder en zijn schilderij”.

De lifter seach, hy wie ferbjustere. Hy sei: “Ik haw deroer in oar gefoel
want as ik myn lieten meitsje, haw ik ek it poadium as myn doel.
Dat spûket altyd yn my om, it sit yn my as in hillich fjoer.
De seal dy stookt it fierder op. Op it poadium bin ik thús.
Ja, dêr jou ik my oer.
It liet en it publyk, dan is it klear foar my. Dan krij ik wjukken en bin ik fûgelfrij.
Dan krij ik wjukken en is it klear foar my”.

Kom mei, it teater yn, kom op en fiel dy frij.
It poadium op, yn ’t ljocht, do en ik, in Nije Dei.
Nee bedankt, het spijt me, ik ga naar huis.
Die wereld is jouw domein, ’t is een lange reis geweest
en deze reiziger is thuis.
Tekst en muziek, daar begint het bij. En wat daarna komt, daarin zijn we vrij.
En wat dêrnei komt, dêryn binn’ wy frij.


Boudewijn de Groot en De Kast

Curiosa 2021 : Reizger yn Fryslân