Ik beloof (hertaling van Avond)
| L.Nijgh hertaald door C. de Wolff/ B. de Groot No hoechst net mear nei bûten ta, ‘t is feilich, want wy ha de lûken fêst. Laat buiten de stormwind nu maar razen, in het donker want binnen is het warm en licht en goed. Hand in hand naar buiten kijken waar de regen valt. Ik zie het vuur van hoop en twijfel in je ogen en ik ken je diepste angst. Want soms fiel ik my ûnwis en de tiid raast ús foarby, mar ik beloof, ik beloof, ik beloof, ik beloof, ik beloof myn trou oan dy. En als je ‘s morgens opstaat ben ik bij je en misschien heb ik al thee gezet. Ik freegje: “Do’ we straks de learzens oan, de bosk yn of kuierje lâns it woeste strân?” Uren langzaam wakker worden, zwevend door de tijd. Ik sjoch it ljocht troch de gerdinen en ik wit: It ferline jout gjin wissichheid. Want je binn’ net altiid wis en alles giet foarby, mar ik beloof, ik beloof, ik beloof, ik beloof, ik beloof myn trou oan dy. Ik doe de lichten uit en de kamer wordt nu donker, een straatlantaarn buiten geeft wat licht. En de dingen in de kamer worden vrienden die gaan slapen, de stoelen staan te wachten op het ontbijt. En morgen word ik wakker met de geur van brood en honing en de glans van het gouden zonlicht in jouw haar. Hear, de stoarmwyn hellet oan, it boldert oer de greide, de ûnrêst bûtendoar, dy natuer sit ek yn my. Mar gjin stoarmwyn kin ús oan, want ús leafde fielt as wissichheid, djip yn my! En je kunt niet zeker weten, alles gaat voorbij maar ik beloof, ik beloof, ik beloof, ik beloof, ik beloof mijn trouw aan jou. Want je binn’ net altiid wis en alles giet foarby mar ik beloof, ik beloof, ik beloof, ik beloof, ik beloof myn trou oan dy. Boudewijn de Groot en Grytz |  Curiosa 2021 : Reizger yn Fryslân |