Heemsteedse Dreef
George Kooymans/Boudewijn de Groot in Amsterdam zwierf ik door stegen en straten de grachten, ik ken ze van brug tot brug overdag was er leven, 's nachts lag het verlaten ik heb er gewoond en hoef niet meer terug ik hield van die stad, ik wilde er sterven en ik zal van haar houden zolang als ik leef maar ik heb haar verlaten als een zondige minnaar en loop weer verliefd langs de Heemsteedse Dreef in België reed ik door dorpen en steden ik zong er het lied van vlinder en president ik heb er bemind, ik heb er geleden ik heb ze verteld van mijn testament ik hou van dat land, al wil ik er niet sterven, het is het dėcor van liederen die ik schreef maar ik kan er niet wonen en zeker niet leven dat kan ik alleen bij de Heemsteedse Dreef in Hollywood heb ik drie jaar verbleven ik voelde me thuis in de smog en de zon ondanks de armoe en moeizaam overleven was er vrijheid, was er liefde die me troosten kon ik hield van LA en zal haar nooit vergeten de zoete herinnering aan toen ik daar verbleef maar er was daar geen dag dat ik niet werd beslopen door een stiekem verlangen naar de Heemsteedse Dreef in Heemstede liggen de sporen der jaren van vallen en opstaan en kinderlijk plezier het is de plek van de eerste gitaren het zingen van later, dat begon hier ik hou van dit dorp en zal er niet weggaan tot ik oud ben en eenzaam, tot ik wankel en beef dan loop ik naar de bomen waar ik eeuwige rust vind de sobere bomen voorbij de Heemsteedse Dreef |