En toch
| Dimitri Frenkel Frank - Robert Long / Robert Long
Tsjechov: Mijn stukken worden nog steeds gespeeld. 't Verbaast me, dat had ik niet gedacht. Iemand heeft eens gezegd: niemand hield zoveel van zijn personages als Tsjechov. En niemand heeft ze zo vreselijk laten lijden. Maar dat is niet waar. Goed, ik heb mijn hoofdpersonen veel ontnomen. Maar ik heb ze altijd, altijd, hun hoop laten houden. En dat is toch het belangrijkste. En zo was het met mij ook, gelooft u maar, wat ze ook zeggen. Ik heb de hoop nooit opgegeven. Twee dagen voor mijn dood bestelde ik nog een lichtgrijs zomerkostuum. En zo hoort het ook. Tsjechov: Het hele leven is absurd, dat is een feit. Er is uiteindelijk geen touw aan vast te knopen. Er is geen waarheid en totaal geen zekerheid, en ook geen redding maar we moeten blijven hopen. Ik heb mijn leven lang betwijfeld wat ik zag en wat ik hoorde, en ik twijfel na mijn dood waarschijnlijk nog. Maar ik zal altijd overtuigd zijn van de kracht die schuilt in woorden en in dat hele korte zinnetje: En toch... ensemble: En toch, en toch... Tsjechov: Laat de klagers nou maar klagen, er is altijd kans van slagen. Wie de moed opgeeft, verdient niet dat hij leeft. ensemble: En toch, en toch... Tsjechov: Laat de pessimisten zeuren, er kan altijd iets gebeuren wat het leven weer een nieuwe inhoud geeft. Neem onze wereld nou, vol afgunst en gevaar, en vol geweld en haat en honger en bedrog. Toch wordt dat anders ook al duurt het duizend jaar, als heel de wereld zegt: en toch... en toch... en toch... ensemble: En toch, en toch... Tsjechov: Laat de klagers nou maar klagen, er is altijd kans van slagen. Wie de moed opgeeft, verdient niet dat hij leeft. ensemble: En toch, en toch... Tsjechov: Laat de pessimisten zeuren, er kan altijd iets gebeuren wat het leven weer een nieuwe inhoud geeft. En blijven vechten tegen koning Onbenul en tegen alles wat verzuurd is, dom en log verlies de moed niet ondanks alle flauwekul, schreeuw door je tranen heen: En toch... en toch... en toch... ensemble: En toch... en toch... Tsjechov: Laat de klagers nou maar klagen, er is altijd kans van slagen. Wie de moed opgeeft, verdient niet dat hij leeft. ensemble: En toch, en toch... Tsjechov: Laat de pessimisten zeuren, er kan altijd iets gebeuren wat het leven weer een nieuwe inhoud geeft. ensemble: En toch, en toch... Tsjechov: Laat de klagers nou maar klagen, er is altijd kans van slagen. Wie de moed opgeeft, verdient niet dat hij leeft. ensemble: En toch, en toch... Tsjechov: Laat de pessimisten zeuren, er kan altijd iets gebeuren wat het leven weer een nieuwe inhoud geeft. ensemble: En toch, en toch... Tsjechov: Laat de klagers nou maar klagen, er is altijd kans van slagen. Wie de moed opgeeft, verdient niet dat hij leeft. ensemble: En toch, en toch... Tsjechov: Laat de pessimisten zeuren, er kan altijd iets gebeuren wat het leven weer een nieuwe inhoud geeft. ensemble: En toch, en toch... En toch! Het toneel van het Moskouse Kunst Theater. De première van De Kersentuin op 17 januari 1904 is een groot succes. Tsjechov is inmiddels echter doodziek en sterft een half jaar later in het Duitse Badenweiler, waar hij met Olga aan het kuren is. |  Live CD 1991 : Tsjechov |