Lage Landen
Boudewijn de Groot liggend op mijn rug in het gras van Maas en Waal kijkend naar de wolken die langzaam overdrijven één heeft het gezicht van het allereerste meisje lieve Inge Blaauw ik wil altijd bij je blijven liggend op mijn rug in het gras der Lage Landen kijkend naar de wolken in hun trage glijvlucht als de gebolde zeilen van Bontekoe en De Ruyter schepen vol met specerijen, zilver en eerzucht Lage Landen Lage Landen melk en honing, overvloed en ineengeslagen handen grootgebracht met Neerlands bloed liggend op mijn rug in het gras van Maas en Waal zie ik de wolken schuimen als de golven van de zee de duinen en de dijken die een weerloos volk beschermen zijn veiliger dan 't gebed van pastoor en dominee liggend op mijn rug in het gras der Lage Landen kijkend naar de wolken als trage wieken van een molen ik zie de zakken meel en graan in metershoge stapels waarachter eens in oorlogstijd de mensen zich verscholen Lage Landen Lage Landen melk en honing, overvloed en ineengeslagen handen grootgebracht met Neerlands bloed liggend op mijn rug in het gras van Maas en Waal hagelwitte wolken aan een maandagmorgenwaslijn ze zien er veelbelovend uit en drijven vredig over wat zouden dan opeens die regendruppels in het gras zijn liggend op mijn rug in het gras der Lage Landen zie ik een dikke grijze deken van Delfzijl tot aan Veere ik zie nauwelijks verschil de gewenning is begonnen er drijven regenwolken mee als wolven in schaapskleren Lage Landen Lage Landen melk en honing, overvloed en ineengeslagen handen grootgebracht met Neerlands bloed liggend op mijn rug in het gras der Lage Landen zie ik donkergrijze wolken en grilliger van vorm één dreigt vol moordzucht een andere ontbloot zijn tanden ze hangen roerloos boven me in de stilte voor de storm Lage Landen Lage Landen melk en honing, overvloed uit ineengeslagen handen vloeit steeds vaker Neerlands bloed |