De blauwe uren
Boudewijn de Groot Nu jij niet meer kunt schrijven moet ik het zelf maar leren: er komen andere tijden iets anders weet ik niet Nu jij niet in de buurt bent moet ik het zelf proberen: en onder de groene hemel iets anders weet ik niet Nu jij me hebt verlaten zoek ik mijn eigen veren: het album met de plaatjes iets anders weet ik niet Duizend melodieën schrijven ik doe het zonder pijn maar duizend mooie woorden hoe wijs moet je dan zijn Nu jij niet meer bij mij bent zou ik je willen eren: vaarwel misschien tot ziens iets anders weet ik niet Nu jij voor altijd weg bent en rust in koele meren denk ik: verdronken vlinder iets anders weet ik niet Dit zijn de blauwe uren de schemer duurt nog kort vanavond gaan we slapen kijken hoe het morgen wordt Nu jij niet meer kan schrijven moet ik het zelf proberen: nu jij niet meer kan schrijven mijn god… dit is een lied |